We kennen DJ Paul Elstak vooral als de grondlegger van de hardcore en natuurlijk van outdoor festival Sunglow dat zich jaarlijks afspeelt tegen het decor van de Binnenmaas. Voor Paul, die sinds 2017 in de Hoeksche Waard woont, een ‘thuisfeestje’. We krijgen een bijzonder kijkje behind de scenes tijdens zijn optreden en van zijn indrukwekkende carrière.
Tekst: Cynthia van der Waal – Beeld: Bianca de Bie
Van clubhuis naar Mainstage bereik je in eerste plaats door ‘gewoon’ keihard werken. Paul, geboren in Den Haag, draaide al op jonge leeftijd plaatjes in het clubhuis. Later werkte hij bij de legendarische Rotterdamse platenzaak ‘Midtown Records’. In 1987 ging Paul aan de slag als dj in BlueTiek-In, waar hij samen draaide met labelowner Peter Slaghuis.
Paul vertelt: “Ik werkte soms zeven dagen in de week. Op vrijdag werken in de platenzaak, in de avond en nacht optreden, de volgende ochtend vroeg de winkel weer openen en ’s avonds weer door naar de discotheek om te draaien. Daarnaast werkte ik ook mee aan de marketing van de discotheek. Flyers en krantjes maken, dat soort dingen. Sociale media had je in die tijd nog niet.”
Hitparade
In de begin jaren negentig kwam Rob Fabrie bij Paul in de platenzaak werken. Paul was op dat moment filiaalmanager. “Rob vroeg of ik samen met hem en zijn vriend Richard van Naamen muziek wilde maken. Dit werd het begin van de groep Holy Noise.” Hiermee had Paul verschillende releases op het platenlabel van Peter Slaghuis (Hithouse). In 1991 kwam Holy Noise binnen in de Top 40 met ‘James Brown Is Still Alive!!’ Het nummer wordt in Nederland gezien als een van de eerste echte hardcore house hits.
Een jaar later begon Paul Rotterdam Records. Eén van de eerste releases was ‘Amsterdam waar lech dat dan’ van De Euromasters. De track heeft de kenmerkende sound van een overstuurd mengpaneel en was voor die tijd sneller en harder. De plaat sloeg heel erg aan en staat aan de basis van het begrip ‘gabber’. Paul vertelt: “Het was bedoeld als een soort protestlied tegen de media die Amsterdam positioneerden als de geboortegrond van de house in Nederland. Iedereen kende in die tijd de RoXY, terwijl Peter jaren eerder al house draaide in BlueTiek-In.”
Onvoorspelbaar
Ondanks de verschillende successen hield DJ Paul Elstak zijn baan bij de platenwinkel nog aan tot 1994. “De muziekwereld is onvoorspelbaar”, verklaart hij. “Ik kwam net kijken en had geen idee hoe lang het succes zou duren. Critici hoopten dat gabber snel voorbij zou zijn. Daarom ben ik lange tijd blijven werken bij Midtown. Als het dan ineens over was, had ik altijd nog mijn vaste baan. Je had toen trouwens ook nog geen socials waarop je zag hoeveel likes je had. Ik had aan het begin echt niet door hoe populair mijn muziek was. Toen ik in 1993 mocht optreden op Mayday in Berlijn ontdekte ik pas wat voor impact mijn label had. Op het feest draaiden alle dj’s Rotterdam Records. Dat was zo leuk om te zien. Ik stond zelfs in de Bravo, een soort Duitse Hitkrant.”
In de jaren hierna scoorde Paul nog verschillende Top 40-hits. “Mede dankzij Jeroen van Inkel”, stelt Paul. “Hij draaide ‘Life Is Like A Dance’ regelmatig op de radio. Hij liet het grote publiek kennismaken met onze muziek en dat sloeg blijkbaar aan. En als je eenmaal een hit scoorde, dan kon een vervolg niet uitblijven. Hierop volgden onder andere ‘Luv U More’ en ‘Rainbow In The Sky’.”
“Je had toen nog geen socials waarop je zag hoeveel likes je had. Ik had aan het begin echt niet door hoe populair mijn muziek was.”
Waar is gabbertje?
Toen kwam het moment waar Paul altijd rekening mee hield: Eind jaren 90 zakte de hardcore-scene in Nederland in. De hype was over. Volgens Paul mede dankzij nummers als ‘Daar is Gabbertje’, waarmee de scene te kakken werd gezet. Door al die persiflages die volgden, was het ineens niet ‘cool’ meer om gabber te zijn. Daarnaast was er de aanhoudende negatieve berichtgeving over hooligans en ‘strakke gabbers’.
Ook haakten de ‘diehard’ fans af, omdat zij happy hardcore te commercieel en mainstream vonden. DJ Paul Elstak: “De scene spuugde me uit, omdat ik hits had. Ik ben zelfs een keer bekogeld met eieren en appels. Ik wist niet wat me overkwam. Dan blijkt hoe grillig en onzeker de muziekbranche is. Maar ik had geluk, want in die periode vond er in Spanje juist een opleving van hardcore plaats. Ik kon dus gewoon blijven draaien.”
Dj zonder THT
In ‘zijn Spaande periode’ maakte DJ Paul Elstak ook de eerste uitstapjes naar newstyle met Tekno Warriors in samenwerking met Neophyte. “Om als dj relevant te blijven, moet je met je tijd meegaan, maar wel op zo’n manier dat je het zelf ook leuk blijft vinden. Ik omarm nieuwe stijlen en geef hier mijn eigen draai aan. Natuurlijk heb ik het geluk dat mijn nummers uit de jaren 90 evergreens zijn geworden. Nummers als ‘Rainbow In The Sky’ en ‘Luv U More’ worden nog steeds massaal meegezongen door jong en oud.”
Ook de revival van de nineties vanaf 2010 werkte in zijn voordeel. “Happy Hardcore was back, maar ik was er wel klaar mee na het gezeur van een paar jaar eerder. Toch wist een vriend me over te halen en wat bleek? Mensen hadden het hartstikke naar hun zin op mijn muziek en genoten. Daar doe je het als dj natuurlijk voor.”
DJ Paul Elstak maakte in datzelfde jaar zijn rentree in de Top 40 met ‘Turbo’, de titelsong van de bekende New Kids-film. In 2017 scoorde hij een hit met ‘Kind Van De Duivel’ in samenwerking met rapper Jebroer. Hij werkte ook mee aan EUROPAPA, het nummer van Joost Klein, dat meteen op 1 binnenkomt in de Top 40.
In de weekenden is Paul nog steeds veel on tour. Doordeweeks werkt hij in zijn studio aan nieuwe dj-sets. “Ik combineer mijn klassiekers met nieuwe nummers tot een spannend verhaal. Dat vind ik belangrijk: ik wil met mijn muziek een verhaal vertellen dat het publiek begrijpt. Dat slaat aan. Ik word nog steeds elk weekend geboekt. Ook staan er de komende jaren al verschillende toffe optredens gepland die echt vernieuwend zijn. Daar mag ik nu nog niks over vertellen, maar het wordt groots.”
“Ik wil met mijn muziek een verhaal vertellen dat het publiek begrijpt.”
Wanna Play imperium van DJ Paul Elstak
Naast muziek maken, heeft Paul ook zijn eigen brand. Het bekende gele ‘Wanna Play-beertje’ is uitgegroeid tot een internationaal icoon voor de gabbercultuur. “Tijdens mijn optreden op Mayday in Duitsland droegen veel mensen club wear en speciale rave kleding. Zo ontstond het idee van een eigen kledinglijn. We begonnen klein. De shirts liet ik maken bij een vriend met een eigen drukkerij. Al snel werden het zulke grote aantallen, dat we hiervoor een apart bedrijf zijn gestart. Inmiddels hebben we een heel imperium opgebouwd. Het is gaaf om te zien hoe populair het merk nog steeds is. Dit wordt versterkt door de inzet van sociale media, waarmee we bouwen aan een online community. Ook op dit gebied hebben we een professionaliseringsslag gemaakt met het aanstellen van een team dat de socials bijhoudt, waaronder mijn dochter, en een cameraman die zorgt voor content. Daarnaast zijn er natuurlijk de dansers en MC Boogshe die het optreden compleet maken. Verder werk ik samen met een extern boekingskantoor en mijn tourmanager, André van Safe2Drive uit Heinenoord, rijdt me overal naartoe en regelt alles voor, tijdens en na het optreden. Ik draai dus zeker niet alleen aan de knoppen. Dj-en is ondernemen en dat doe je niet alleen.”
Tegenlagen
Geboren in 1966 en ‘still going strong’, maar niet zonder slag of stoot. Ondanks het feit dat Paul altijd kon blijven draaien, ging het lange tijd financieel niet goed. Hij doet hierover uitgebreid verslag in zijn biografie. Het komt er in het kort op neer dat Paul zich achteraf gezien te weinig bemoeide met de financiën, totdat het een puinhoop bleek met de ene na de andere Belastingaanslag tot gevolg. “Het was een harde les, maar ook dat hoort erbij. Vallen, opstaan en doorgaan. Ook al lijkt alles verloren, het komt altijd weer goed.”
Meer recent is de breuk met zijn inmiddels ex-vrouw Kristel. Paul vertelt hierover: “Als artiest komen je relaties onder druk te staan. Familiedingen doe je meestal in het weekend en dan werk ik. Dat is lastig. Tegenwoordig plan ik steevast een vrij weekend per maand in, zodat ik er kan zijn voor mijn zoon Chase van elf. Maar ook om een beetje bij te komen hoor.” Paul grijnst als hij dit zegt en brengt zijn nieuwste track ten gehore. De beats dreunen door de ruimte. “Ik ga door zolang ik het kan volhouden, want dit werk is veel te leuk.”
–